Kırıldım Annem Şiiri - Şenol Şener

Herkes neşe keyif oyuna durdu
Bense çalışmaktan yoruldum annem
Elalem, dünyanın keyfini sürdü
İş olunca hep ben soruldum annem

Şans derler gülmedi, birgün yüzüme
Talih görünmedi asla gözüme
Bundan sonra n'olur vursam dizime
Çalar saat gibi kuruldum annem

Kaç sefer öldüm ben, daha bu yaşta
Kahır çektim derman kalmadı başta
Neler gördüm, hayat denen savaşta
Hedef olup böyle vuruldum annem

Bıktım artık dünya denen küreden
Ne kaldı ki ayrılan bu süreden
Farkım yoktur sakin akan dereden
Çağlayan sel idim, duruldum annem

Adım geçmez bahçelerde bağlarda
Ömrümüz kış gibi, karlı dağlarda
Köle oldum böyle modern çağlarda
İllerden illere sürüldüm annem

Görmediğim hiç bir azap kalmadı
Üst üste koyunca yürek almadı
Dünya eziyetim daha dolmadı
Derdimle beraber dürüldüm annem

Yaşarken tanıdım binbir hileyi
Gösterdiler bana onca çileyi
Karıştırdım gündüz ile geceyi
Ta orta yerimden yarıldım annem

Alışıp kalmışım hayata böyle
Yok başka çaresi var ise söyle
Atsalar sırtıma dünyayı bile
Böyle bir yaşama sarıldım annem

Düzene uymuşlar dünya fertleri
Pek çok gördüm yumuşayan sertleri
Su diye içerim ben bu dertleri
Onlarla yoğrulup karıldım annem

Siz, siz olun garibi incitmeyin
Hiç bir zaman ona zulüm etmeyin
Sakın ola düzen budur demeyin
Böyle diyenlere darıldım annem

ŞENER'im olsan da burada yalnız
Gene de neşeye kalma Fransız
Gülmem çakallara, olamam arsız
Konuşmam dünyaya kırıldım annem