Kırıldım Anne Şiiri - Hikmet Nazlı

Güneş yaylasında kır çiçeğiydim,
Şavkı gölgesinde kırıldım anne.
Vefa efesiydim, dost köçeğiydim,
En yakın dostuma kırıldım anne.

Aşk tüzelliğinde güçlü kanıttım,
Sevda sınavında zeki yanıttım.
Sarsılmaz semboldüm, güzel anıttım
Yıktılar meydana serildim anne.

Mümkün olsa anne, çıkıp da gelsen
Büsbütün şaşırıp halime gülsen.
Kimler sardı beni, kimler bir bilsen;
Sen yokken kimlere sarıldım anne?!

Gurbet limanında her gün batımı,
Özlemler kırbaçlar hep suratımı.
Vuslatla koparıp irtibatımı
Sılayı terk ettim, darıldım anne.

Uzak yüreklere kızdım varmadım,
Sevda bir örgüttü, sızdım sormadım,
Katıldım, satıldım, gezdim durmadım;
Çalındım, alındım, verildim anne.

Önce dirhem dirhem soldum, küçüldüm,
Kuruyup kül oldum, yere saçıldım.
Sonra sayamadım kaç kez açıldım
Coştum çiçek çiçek derildim anne.

Aşk yolunda haksız rekabet oldu,
Şirin söz sarf ettim, hakaret oldu,
Sustum, suskunluğum şikayet oldu
Yoruldum, yoruldum, yoruldum anne!...

18.05.2021