Kırıldım Şiiri - Muzaffer Gezer

Kırıldım...
Bu kaçıncı bozgunum kendimle savaşta
Bu kaçıncı ihanet
Bu kaçıncı terkediş kendimi bir piç gibi bırakıp
Kentin orta yerinde
Kırıldım
Kırdılar anne
Bakmadan gözyaşlarıma
Yüreğimi kanattılar..
Oysa bilirsin alışığım acıya
Ama alışamadım nedense
Sevgide yeşeren yalana
Yalanı meşrulaştıran talana
Alışamadım namussuzluğa
Alışamadım
Alıştırdılar acıya
Kırıldım
Bu hep böyle mi olmak zorunda
Bir gece sunarken kendini
Bana yıllarını veren adama yani babama
Böyle mi kurmuştun hayatımı
Böyle mi kurgulamıştın
Daha ilk sahnesinde SON yazan filmi
Nerede elinde tahta kılıçla
Don kişotluk oynayan çocuk
Yel değirmenlerine dönüşmüş büyüdükçe
Ve öğrenmiş acıyı
Büyüdükçe sevdikçe
Sevdikçe büyüdükçe
Ah be anne
Tekrar alsan kucağına
Hiç büyümemiş olsam mesela
Ve tüm bunlar
Korkunç bir kabus olsa...
Yoruldum
Yıldım
Kendime kızdım
Bak utanmadan yılgınlık şiirleri de yazdım
Umudu başkalarına bırakıp
Her sevgide kendime
Daha görkemli mezar kazdım....
Kırdılar anne
Bakmadan gözyaşlarıma
Yüreğimi kanattılar...