Kırıldım Şiiri - Sedat Yıldırım

Üç kuruşluk ben bu yalan dünyada.
İki yüzlü insanlara kırıldım.
Dost gibi görünüp lokmamı yiyen.
Sahte yüzlü insanlara kırıldım.

Sever gibi görünüpte kin kusan.
Haksızlığa uğradığımda susan.
Kanıyorken çiğerime tuz basan.
İçten pazar insanlara kırıldım.

Dar anında eline el verdiğim.
Dikenlerini gül diye derdiğim.
Canımdan çok değer verip sevdiğim.
Can bildiğim insanlara kırıldım.

Güvendiğim dağlara kar yağdıran.
Alev alev yüreğimi yandıran.
Dostum diye inandırıp kandıran.
Kalbi kara insanlara kırıldım.

Kimse üzülmesin diye üzüldüm.
Ben ağlarken başkasını güldürdüm.
Kendimi hep geri planda gördüm.
Esasında ben kendime kırıldım.