Kırıldım 2 Şiiri - Murat Yıldırım

Ben geceyi alır iken koynuma
Ufkuna gün vuran kula kırıldım
Kemend atıp ip taktılar boynuma
Yola revan olan kula kırıldım

Ben sakiyim mey olurum kadehte
Hüzzam makamında bir garip beste
Kaçarken bir yarım kaldı kafeste
Kanat çırpıp uçan kuşa kırıldım

Gam yükünü yüklediler omzuma
Nefsim Ağlar oldu kara yazgıma
Çelme takıp uğrattılar bozguna
Dizime vurulan gürze kırıldım

Teessüre gark olunca kelamım
Dost ilinde geçmez oldu selamım
Kurudu membağım kurudu yaşım
Dolgun akıp çosan sele kırıldım

Sol yanımdan aldım onmaz yarayı
Söz vurup Felekle açtım arayı
Yıkıldı gönlümün köşk-ü sarayı
Bahçeye darıldım güle kırıldım

Heybemde yılların tozlu izi var
Alnımda bir ömür kara yazi var
Göğsümde dinmeyen ince sızı var
Dermana kırıldım derde kırıldım

Muradım meşk ile sahne almaktı
Aşkın deryasında yelken açmaktı
Vuslattan geriye bir lahza kaldı
Hayale kırıldım düşe kırıldım