Kırıldı Ruhumun Gerdanındaki Mücevher

Kırıldı ruhumun gerdanındaki
En değerli mücevher
Beklemediğim bir anda
Herkes gibi
O,gül gibi kokladıkça sevdiğim
O,güneş gibi varlığında ısındığım
O, sendin Baba
Çekiliverince gölgen üzerimden
korunmasız bir gül gibi kaldım ayazda
Sen bana su gibi,hava gibiymişsin
Sensiz kavruluyor boğuluyorum baba
O,çok sevdiğin cılız kızın
İçimde sessiz sessiz ağlıyor baba
kalbimin sızıları aman vermiyor
Sanki benim ruhumu kefenlediler
Sanki neşemi topraklara gömdüler
Sen can verdin, ben Öldüm baba
Hayal kurmuyorum artık eskisi gibi
Yalnız çocukluğumu düşlüyorum geceleri
Akşamları senin dizinde uyuduğum, günleri
'Haydi akabuka kızım 'deyip
Evliyalar kitabını okuttuğun günleri
Hani bir dizinde ben
Diğerinde ablam
Hep birlikte huşu içinde
'Ya Hennanu ya Mennanu ya Deyyan'
diye,ufacık yüreğimizle,
Senin o ulvi ruhuna
Ayak uydurmaya uğraşırdık ya
Sonra uykum gelirde
Yatak soğuk diye ağlardım da
Sen 'fındık kukamı battaniyeye sarın
Öyle yatağına yatırın' derdin
Fındık kukan artık hiç ısınamıyor baba
Çoğu zaman sen uyumadan
Gider yatağına saklanırdım ki
Gelince beni sevip koklayasın.
Baba, dünyam bir çadırsa, sen direğiydin
Şimdi herşey yıkılmış üzerime
Bir çıkış yolu arıyorum
beni sana uzatsın diye
Seni herkesten çok sevdiğimi
Kendi kendime söylerdim bazen
Ama ben bile seni bu kadar
Çok sevdiğimi bilmezdim baba
Özlüyorum baba
Alnımdan öpüşünü
Telefonda hep, 'can ' deyişini
Unutamıyorum baba
Düğünümde bana kıyamayıp
Erzurum'dan benimle İstanbul'a gelişini
Çeyizimi kimsenin toplamasını
Beğenmeyip,her şeyi,tek,tek
Özenle toparlayıp,hüzünle seyredişini
Evimi taşırken ansızın gelip
Beni yine yalnız bırakmayışını
Eşyaları toplarken beni izleyip
'Benim balam büyümüş'
deyip, içten içten gülüşünü
Unutamıyorum, unutmuyorum babam

Her beraber oturduğumuz
Her gün suladığın o bahçede
Uzanarak zahmetsiz tahta tabuta
Gözlerini dikerek ötelere, hasretle
Alıp kendini, gittin
Şimdi her şey solgun
Ve yorgun

Sanki benim ruhumu kefenlediler
Sanki neşemi topraklara gömdüler
Sen can verdin, ben Öldüm baba