Doksandokuzdu yılı temmuzdu o aylarım
Felek vurdu belime kırıldı kol kanadım
İş akdim fesh olmuştu aç kaldı çocuklarım
Felek vurdu belime kırıldı kol kanadım
***
Yıllar varki süründüm aç bilaç ve korkusuz
Hep kahrettim kendime gecelerdi uykusuz
Çoğu zaman kalırdım yüreğimden soluksuz
Felek vurdu belime kırıldı kol kanadım
***
Adalet tecellisi göreve geridöndüm
Bu kez de memleketin ücrasına sürüldüm
Geriye dönüp baktım defterlerle dürüldüm
Felek vurdu belime kırıldı kol kanadım
***
Yuvamı dağıtanın dağıldı yuvaları
Aylarca işsiz kaldım buldular belaları
Geriye dönüp saydım acı dolu ayları
Felek vurdu belime kırıldı kol kanadım
***
Ruhi sürgünler yedi bıkmadı usanmadı
Umut tacirlerine doğrusu aldanmadı
Haya ile edeple görevi tamamladı
İnsan vurdu belime kırıldı kol kanadım
23.07.2008/OLTU
Şiir yaşantımın bir kesiti olup tamamen gerçektir, şöyle ki; 1999 yılında iş yerinde yanlış bir evrak yüzünden, dönemin Genel Müdür Yardımcısı tarafından iş akdimin fesh edilmesi, birbuçuk yıl işsiz kaldıktan sonra İdari Mahkeme kanalı ile tekrar göreve başlatıldım. Ancak bu defa da Ülkenin en ücra köşesi olan Kars ilinin Arpaçay ilçesine sürgün, ordan Erzurumun Uzundere ilçesine sürgün, burdan da tekrar Arpaçaya dönüş sürgünü, Arpaçaydan Ankaraya merasimsiz ve bandosuz dönüş yaptık. Ankarada iki yıl çalıştıktan sonra yine sürgünler söz konusu olunca, artık emekliliğe karar verdik. Beni işimden eden Genel Müdür yardımcısı(ki sonradan Genel müdür oldu) beraberinde ki tayfası ile kurumdan atılıp 12 yıla mahkum ve 275 milyar para cezasına çarptırıldılar. Şu söz çok doğrudur ki ah yerde kalmaz. Evet dostlar Şiirin öyküsü bu. İşsiz kaldığım günler de çoluk çocuğumla günlerce aç kaldık. Ekmek paramız bile olmadığı günler oldu. Sadece su içtiğimiz günleri hiç unutmadım. Onun için çok dertliyim. Gerisini ne siz sorun ne de ben söyleyim.
Ruhi HatunoğluKayıt Tarihi : 23.7.2008 15:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonunda adalet yerini bulmus,surunsun serfsizler.
Diyordu ki rahmetli üstat
'Varsın,seni ömrünce azabın kolu sarsın,
Şair,sen üzüldükçe ve öldükçe yaşarsın...'
Evet Ruhi Bey,gerçekten şairi yaşatan,ona şiir yazma ihtiyacı veren biraz da çektiği muhtelif üzüntüler oluyor.Şimdi bir anı olarak kalmış olan o günler için geçmiş olsun diyor,şiirinizi ve onurlu yaşamınızı kutluyorum,saygılarımla,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (13)