Kırıldı Ayna Şiiri - Efe Can Doğan

Bir yalan çalıyor kulağımı
İnanmıyor da değilim
Yalanların ama can alıcı geliyor kulağıma
Suskunluğun adı varmışta haberim yokmuş gibi
Kalabalık sokaklar içinden geçmek için bu yürüyüşün
Ama vazgeçmek var yolun sonunda
Çünkü her adım yormuş o insanları
Dönülmez sandıkları her yoldan
Döner olmuşlar farketmezsizin
Hem Kabalık etmiyorlar mı sencede geceye
Halbuki gece çokta güzel değil mi
Yağmur yağsa yıldırımlar aydınlatırdı şehri
Kediler başlarını sokucak bir yer bulmaya çalışırlardı
Arabada güzel şarkılar çalardı ve
Büyük ihtimalle öpüşüyor olurduk
Kader dediğim rıhtıma vuruyor şimdi hayaller
Kapıyı tıklattılar
Kim o dememe kalmadı
Avize sallandı demek deprem oldu
Sen kaçtın ben kovalamadım
Köşeyi dönünce adını boyadım spreyle
Gece sabahı kusuyor
Ben sana olan aşkımı
Nefret çizgisine yakın bir yerlerde
Ne olduğunu kimse bilmiyor
Niye kedimin iki kulağıda kesik
Sevişmek ne zaman ayıp bir şey oldu ki
Biz değilmiydik sanki arabada bile sevişen
Şimdi ne oldu da hayırsız birer evlat olduk ki
Ne çabuk unutuyorsun hastanelerde sabahladığımız günleri
Suskun birer velet oluyoruz
Adına bişey koyamıyorum bunun
Ortadayım ama yok oluyorum
Kimse teşhis koyamıyor bana
Ben dışında
Aşk diyorum
Susmak geliyor sonra içimden
Canımı yakan kelimeler etmiyeceğime dair
Bir iddiaya girdim aynayla
Yapamazsın dedikçe dil dökmedim ona
Değmezsin dedim
Kırarım bak seni tek bi sefil yumruğa bakar
Sen bilirsin dedi
Alacaksan al şimdi canımı
Ya da sessiz bi ormanın içine bırak beni
Aşk diyim buna bende
Kafamı karıştırdı ayna
Oracıkta kırdım onu
Adına aşk dedim