Yazarken terliyor kalemin,
kırılası ucu.
Haykırıyor sensizliğe:
seni
seviyorum, demeyi.
Resmini çizdiğim,
gözlerinden akıttığı yaşlara karışarak,
kalemin ucu…
Son nokta,
bitmiş gibi duran şiirin
kafiyesi,
şimdiki zamandan gelecek zamana:
seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 8.8.2018 09:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!