yitirdiklerimizdir hep özlem duyduğumuz,
bir kere kaybettik mi hiç aramayız,
bulmak için çaba da göstermeyiz,
başımızı yaslayacak kendi kolumuzdan başka
bir dayanak da bulamayız,
sadece düşünür bekleriz,
ihtimal var mı denemeden bilemeyiz,
kendi kabuğumuza çekilmiş olarak dururuz,
yara kabuk bağlamıştır farkına bile varamayız,
kanar durmaz, kabuk bağlamaz bir yara zannederiz,
her yaranın pansumanı vardır,
kırılanı onarmak için sevgi gerekir.
kaybolanlar bulunur, yeter ki iste....
sana şunu söyleyeyim...
yalnızlık kader değildir sadece askıda bırakılır....
seni tanıma isteğim,
aslında
kendi yalnızlığımı
emaneten bıraktığım
askıdan almak,
paylaşarak kurtulmak,
kabuk bağlamış yarayı iyileştirmek,
kanamayı durdurmak,
kırılanı onarmak içindir.
Kayıt Tarihi : 30.9.2011 20:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/30/kirilani-onarmak.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)