Kasayı kollayan kalkıp kırarsa kasa
Kırdığı kasaya, kopya kağıtı korsa
Kaptıracaktır kendini, kaçması kısa
Kendini kandırır, kalır kendi kendine
Kaçırdığı kaç kuruşsa kasaya koysun
Karalamasın kimseyi, kendine kıysın
Kalleş, kazdığı kuyuya kendisi kaysın
Kandırmasın, kazıkları kalsın kendine
Kırılsın, kolu kesilsin, kalbi ki körmüş
Kasadan kaçırmıyordu, kasaya kormuş
Kasa kilitli, kasayı keserle kırmış
Kandırmaya kalkar kalleş, kendi kendine
Kaç kerre kasayı kırmış, kalın kafalı
Kağıtları karaladı, kapı kapalı
Kasaların kilitleri,koptu kopalı
Karakola koşuyordu, kendi kendine
Karakola kirlilikler kondurulamaz
Kahraman kumandanımız kandırılamaz
Kafası karıştırılıp kurcalanamaz
Kasa kattiyen kırılmaz, kendi kendine
Kara kaşlı kumandandan kaygılı karar
Kaç kişi ki kasasını kendisi kırar?
Karakolun karşısına küçük kamp kurar
Kazı kazar, kazma kürek kendi kendine
Kim ki kapana kısılır, korkudan kanar
Kafasına, kellesine kargalar konar
Karşısında kalabalık komşular, kınar
Kederinden kahrolası, kendi kendine
Kaçakçıyı kavrayanlar, kapıya kısar
Kaçırdıkları karnında, kalmaz ki kusar
Kökü kesilesi kişi, komşuya küser
Kendi kaderine küssün, kendi kendine
Kayıt Tarihi : 2.5.2005 17:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

tuncay akdeniz
TÜM YORUMLAR (1)