Kırılan Gül Uçlarında Akşam

çocukluğumun başı ucunda asılı duran
derin hatıraları masal ülkelerinin
gül renkli aynalarda
kalemime şavkıyan işaratlar

ne güzel yol alırdım
ela gözlerinde küçük kardeşimin
hep annemi bulurdum kendi güzelliğiğnde
melek kalbimizin bir köşesinde
gezinirdi damarlarımız boyu
sevgi ağaca yürüyen sular misali
yumuşak,sıcak
kelimelere tutunurdum

evimiz vardı köyün dışında.yıldıza yakın
dumalı dağlara yaslı
zemheride kurtlar gibi ulurdu rüzgar
geniş yalnızlığı içinde sessizliğin
gaz lambasının titrek alevi altında
hayatımızı örerdik saniyelerle
sevgiyle bakan gözlerini annem
yüzlerime düşürürdü
ben annemin gözlerinde ısınırdım

hep geleceği düşlerdim geceleri
beyaz üzerinde
yol sorardım yıldızlardan
bilinmez ülkelere
kaybolunca bir bahçe ortasında atım
uçarak dönerdim kanatsız,yatağıma
annemin dizleri yanında

kırılan gül uçlarında yükselirken akşam
hız verirdi gökyüzünde kuşlara
ben hayallerimi bulutlar ortasında
kırlangıçların kanatlarına asardım

çocukluğumun başıucunda asılı duran
derin hatıraları masal ülkelerinin
kül renkli aynalarında kaybodu
soluğuyla zamanın