Geceler uyuyordu, ben hep uyanıktım,
Vakte yenik düşen ve solan gözlerim,
Sana olan aşkımın nöbetçisiydi,
Sabahın kızıl ışıkları şahitti sana müptela oluşuma.
Her nefeste adını solurken içimde,
Sonsuz denizler gibi derinleşti hasret,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta