Geceler uyuyordu, ben hep uyanıktım,
Vakte yenik düşen ve solan gözlerim,
Sana olan aşkımın nöbetçisiydi,
Sabahın kızıl ışıkları şahitti sana müptela oluşuma.
Her nefeste adını solurken içimde,
Sonsuz denizler gibi derinleşti hasret,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta