Kırılacak Kalemim.. Şiiri - Sevilay Yücedağ

Biliyorum,akşamdan kalma bir sigaranın ateşinde
Saçlarımı doladığım o yıldız yürüyecek üzerime
Söylermisin,nasıl biter umut yarın olmadan
Nasıl parçalanır gecenin rahmi
Ah söylermisin
Nasıl ağlar bir çocuk daha doğmadan..

Ben,yüzümü döndüğüm şafakların dilencisi
Sen,uzağı yakın eden umudun ta kendisi..

Sarışın bir yaprağa rüzgâr sunmadan nefesim
Ve dönüşü olmayan yolların
Dönüşü olamayacak yolcuları için
Adaklar adayıp dağ eteklerine yamayan
Ağıtlı anaların barut yağan düşlerinin üstüne
Parçalanmamış bir çocuk ruhu giydiremeden ellerim
Biliyorum,kırılacak kalemim bitecek ömrüm..

Zulamda biriktiriyorum zavallı kentlerin umutsuz vaadlerini
Suskunluğumun voltalarında işliyorum en ağırbaşlı cinayetleri..

Suretim
Elimdeki bir bardak ateşe emanet verildi
Ruha sıkıldı kurşun tam da şahdamarından
Ölüm yasak kılındı ateşi yudumlarken
Karartılıyordu gözümü açtığım gündüz
Oysa
Bir umut vardı biliyordum
Fakat boynunda bıçak dayalı.!