Kırıla Kırıla Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Asi yüreklim
ben bu kalbi
kimseler görmesin diye
göğüs kafesime sakladım
o kalbi daha fazla
kırmasınlar diye.

Asi yüreklim
bir gün sende kırasın diye
sen'den bile sakladım.
bu kalb kırıla kırıla
bin parçaya ayrıldı,
bu kalp Tuzla buz oldu
işte bu yüzden
ben kalbimi sakladım.

göğüs kafesimin
kapısınada kilit vurdum,
anahtarını ayak basmayan
bir yere attım,
kimse bulupta bu kalbi bir
daha kırmasınlar diye..
İnsan yorula,yorula yürür,
Kırıla,kırıla büyür diye..!!
Ne kadarda doğru demiş büyükler..

Başım alıp burdan çekip gitsem de
Bilinmez yollarda azıp yitsem de
Dereyi tepeyi yüküm etsem de
Şu gönül derdime em olamadım