Kırıklık/Be kadın! (deneme)

Be kadın! Neden bu kadar vurdum duymazsın yaşama neden. Seninki de büyük suç kendine karşı işlediğin. Hayaller kuruyorsun sanki ulaşabilecekmiş gibi. Koşulların değişmediği ve sen değiştiğin sürece nasıl tutunacaksın yaşama. Hayatı bir ayna gibi yere atıp kırık parçalarda görmeye çalışıyorsun aksini görüntünün. Birleştirebilir misin ayna kırıklarını. Artık olan olmuştur. Bir bütün olmaz ayna. Yanılsamalar başlar dipsiz kuyularında hülyalarının. Kendini kandırmacalar… göremezsin istesen de, kendini, geleceğini kırık aynalarda. Tazeliyemezsin hüzün dolu bakışlarını neşeyle. Çaresizliğin çin seddi gibi sarmadı henüz etrafını. Sen bir duvar örmeye çalışsan da kendine, aşmalısın kadın!

Düşlerinin ellerinden tutup yarınlara merhaba demesini sağlamalısın. Düşlerin sensin. Ödevini yaptın. Buldun düşlerinde kendini. Sana istepne lastiği gibi davranan ruhsuz yalana sevdalı bakışların okşamasından kurtarmalısın varlığını kadın!

Sen güçlüsün.gücün kadınlığında, gücün zekanda, gücün ürettiğin yaşamda. Gücün becerinde, gücün aklında ve yüreğinde. Toparlanmalı ve bir çırpıda silkelenebilmelisin acı su damlaları gibi üstünden geçmişini. Unutma dersini al, geçmişi bırak. Yaşama merhaba de. Bırak fırtınaların yok etsin, seni kavursun, yaksın, bitirsin. Sen yeniden çoğalacaksın fırtınalarında yarınların. Kendini merkezine koy dünyanın, bırak dönsün ekseninde her şey. İzin ver sadece buna. Görmek istemesen de sana bağlı her şey. Çare sensin, derman senin elinde. Orda bekliyor kadın!

Sana düşen onu almak. Güçsüz hissediyorsun kendini görüyorum, ürkütüyorsun kendini. Küçücük yüreğinde dünyaları da taşısan korkutuyorsun yüreğini, duygularını aklın nereye kadar bastıracak. İçin kaynarken sen nasıl donuk kalacaksın. Hangi pınar gün ışığı göremez, söyle bana. İstesen her şey senin olur. Her ne istiyorsan. İzin ver kendine, kopar zincirlerini. Nereye kadar sürecek yoksulluğu gecelerinin. Sen nereye kadar kaçacaksın kendinden. Her yolun sonu var. Bir gün yok olacaksın. Bedenin yeniden dönüşüme girdiğinde seni bilenler arkandan “yazık etti, kendini harcadı” mı desinler istiyorsun. Bırak koyver kendini yaşam denen akışa. Mantığın algılamıyorsa eğer duygularını neden duymuyorsun. Senin suçun bu. Yok sayıyorsun her şeyi. Sanki yok saymakla kurtulacağını sanıyorsun. Kurtulamazsın …. Senin hamurun böyle. Senin atalarının sana bıraktığı aktarımlara hayır diyemezsin. Bırak çağlasın içinden pınarlar gürül gürül. İzin vermezsen kendini yıkacaksın, hastalıklar peydah olacak kendinde. Senin yüzünden üstelik. Bırak keskin sirke aksın dışarı doğru…

Sabır acıdır meyvası tatlı. Borç yiyen kesesinden yer. Sabredeceksin …. Nereye kadar. Sonu var mı sabretmenin. Her ağaç meyva verir mi? Her meyva yenilir mi? Sabretmeyi öğretmiş sana ebeveynlerin. Etrafına saygı duymayı. Bir tek kendini önemsemeyi öğretmemiş. Biraz da bencil ol. Kendin için bir şeyler yap. Be kadın, sen neden böylesin? Değiştiğini kabul et artık. Dersini al. Ödevini yap. Yaşa hayatı.