Kırıklara Alışmak Şiiri - Adem Bayar

Lakin ben de masum sayılmam zaman nezdinde.
Benim de yarım bıraktıklarım var, hatta hiç başlamadıklarım.
Budur evet tüm kaygım iki cihan üstünde;
Kalmasın tasaya, gama, kedere aşina olmadık yanım.
Başka zaman olsa kalmayı denerdim fakat,
Gün devranı seyran günü değil modaya uyma günü.
Bu aralar gitmek moda çıkmazlara inat.
Gülüşler sahte, dostluklar yapmacık, espriler bayat.
Herkes kendine göre olmasa da oynuyor rolünü.
Gideni oynamak bu temsilde de bizeymiş kısmet.
Yazımı yazan kalemi bulsam kıracağım.
Oysa ne yazı, ne kalem, ne de yazan bana düşman.
Ben vefasız aşkların elinde gönüllü bir oyuncağım.
Bu yüzdendir bir kırıktan diğerine pervasızca koşmam.
Dış dünyayı bilmem ama bende mevsim hazan.
Zaman hep sabitken çekilir gibi değil hayat.
Yolunu şaşırmış bir kelebekle hemhal olurum bazen.
Kırıktır bendeki kalp, ondaki bir çift kanat.
Rüzgarın şiddeti ve yönü kontrolümüz dışındayken,
Kırıklara alışmaktır yaşamak denen sanat.