Kırıklar Şiiri - Gülay Çelık

Kırıklarım var benim kalbimde yer edinen
Cam kesiğinden fazlaca sinsi...
Hoyrat günlerden kalma,bedenime emanet.
Sonra öfkem,kavgalarım,vadesi dolmayan hesaplarım,
Kabulü belki de mahşere kalmış dualarım var benim,
Yaşanmışlıkların nihayetinde yaşanmamışlıkların hazin tortusu..
Dünya’dan kalma ömrüme emanet.
Benim kimselere değdirmediğim sevgim
Ve beraberinde dinmek bilmeyen bir hasretim de var gözlerime bahşedilen.
Sonrası eksik hikayem.
Benim bir sevdiğim,günaydın olmayan sabahlarım,
Bir –alo sesinden uzak telefon görüşmelerim,
‘Büyüdükçe sana benziyor’ ile bitmeyen cümlelerim,
Benim sarılarak uyuyamayacağım gecelerim,ısıtılmayan ayaklarım,
Benim ellerinden uzak geçen senelerim var heybemde.
Nasıl yapalım peki?
Diner mi?
Nedir ikamesi?
Nasıl yapalım sevgilim?
Bütün incinmişliklerin en üst mertebesinde nasıl dindirelim bu hasreti?