Kırıkkale Kül Altında

Bir karabasan çöktü üstüne kentimin,
Abandılar yerel gericilikle kucaklaşıp,
barikatlar kurdular aydınlanan çocuklara.
Tarikat ,ticaret,mafya kolkola
işçi mevzilerinin alın terini
günlük dertlere gömdüler .
Sarık giydirdiler kafasına umutların,
alındı ellerinden bir bir insanlık
seslerini örslerde dövdüler,
çeliği demire çevirdiler.
Okumuş ihaneti sardı burçlarını,
taassup gölgeleri düştü diplerine
beyaz bayrak çektiler ,yobaz köhnemişliğe.
Memleketim Kırıkkale'm, Cumhuriyet eseri,
Atatürk'ümün kurduğu şehir.
Ayaz kokulu gençlik kaygılarımızın
aşklarımızın, acılarımızın buğusundan
İçimi acıtan çöküşünde,
Vahabi şeriatçıların mundar elleri,
ne varsa güzellik adına,
cehaletleriyle kirlettiler.
Kırıkkale kül altında,
patlayan mermiler, tapalar ve atıklardan.
Hurafeler, fitneler kaplamış gökyüzünü
zifiri geceler çökmüş güneş üstüne;
Saklandı alınlarımızda taşıdığımız ışık,
eğitimin takıldı ayakları karanlığa.
Şairin dediği,
"Güzel insanlar, beyaz atlarına bindiler,
Aydınlıklarını da alıp ,çekip gittiler."

Boşuna heveslenmeyin yobazlar,
Ellerinizi ovuşturmayın sevinip te.
Henüz söylenmedik sözümüz
Bükülmedik bileklerimiz var.
Unutmayın,
Tarihin tekerleği
Hendeğe düşer, çamura saplanır ama,
Yürümez geriye,
dönen çarklar gidecektir ,
ileriye, ileriye!
Mayasında çağdaşlık var Kırıkkale'min
Karanlığı yenecek güneşin peşindekiler.
Onların aydınlanma devriminde doğdular,
Onlar güneşi içmekteler.