Söğüt dalları arasından
Akşamın turunç ufkuna uzanan
Gül buğusu sulardan
Bir yaman özlem çektim, vay aman!
Gönlümdü kalbimi açan
Sana güller dermeye,
Kalbimdi gönül çeken
Sana bir ömür vermeye…
Nasıl durabildim ağlamadan
Gün çekilirken sensiz akşamdan,
Bülbül bile kahroldu karaçalı dalında
Ağlayan dikendi kırmızı gülün altında;
Suyu öpen dolunay gibi
Nasıl da özlemişim seni!
Ayrılık kırığı bir zaman
Yaman çentiyor kalpten
Geçerken sensiz bir aynadan...
Kayıt Tarihi : 2.12.2014 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!