Kırık Yürek Şiiri - Mustafa Sevimli

Sokakların derdine mübtelayım
Utanıyorum üzerinde oynanan oyunlardan
Yürürken hep başım öne eğik
Yürek çarpıntıları başıma vuruyor

Zulüm cümbüşünü kuşandı yine bu akşam
Devriye attı derdimin üstünde
Alkışların arasından salına salına geçti
Heybesinde saklı duran kan ve gözyaşıyla

Daha ne kadar taşır bunca zilleti
Yüreğinden fay hattı geçen bu sokaklar
İhanetin izleri saklı duvarlarda
Bir de yetim bırakılmışlığın çıplaklığı

Yüreğim avucumda pimi çekilmiş bomba
İkiyüzlü hayatlar geçiyor yanı başımdan
Yaşamayı beceremeyen kişiliksiz ruhlar
Ve hep elimde infilak eder yüreğim

Çöl olsam kavrulmazdım bu kadar,
Rüzgâr olsam savrulmazdım bu kadar
Meğer ne zormuş yolun bittiği yerde yürümek
Bir yaprak dalından sessizce düşermiş

Çaresizliklerim çaresiz kalır bu dem
Gelen eylül müdür ki dökülüyor bir yanım
Nice karakışlara siper oldu bu yürek
Basit bir eksen eğikliği midir gelen felaket
30.08.2005