Kırık ve Dökük Şiiri - Yasemin Temel

Artık dizeleri beğenmiyorum
bir bakış her şeyi anlatsın gitsin

Ben Boğaz' ı anlatamam
hele ışıltısını

Kime ne
Fakat
bir kaç kavak var boy gösteren
beli de boynu da bükük
Parmağımla dokundum
her şeyin bir derdi var

Bir kavun vardı hiç sevmediğim
içini denize döktüm
sarısı saframdı
kabuğu fanusum

Bir beyaz gül sakat
bir de dokunaklı söz
gözyaşım döküldü
ağırdı gece

Çok güldüm ve kanadım

Şimdi aşkı da yadırgıyorum
çiçek toplamalı
eski şarkılarda koşmalıyken
günlere kızıyorum
geceler fena değil!

Unutmanın nehri yok
çok korkuyorum
ölüm de var üstelik
Umutluysa sabah var
kendimle çelişiyorum

Gözlere nazar değdi
aşkıma yalan

Melek gibi beyazdım
Ak bir sütundum
sahtekarın koynunda

Kendimi
beni sezemiyorum
Boğaz' ı anlatırdım
herkesten coşkun

Kavun gibi
kiraz gibi yazardım
fakat yok ki benim
Olmadı dileklerim

Kuzuya diken değmiş gibiyim
içime hazan

Ben bir hüznüm dünyada
sesim sesinle vardı

Gözlerime bakma
bakma ellerim büyük

ben aşkı anlatamam