Kırık Vazo Şiiri - Orhan Gülaçar

Eskiden severdik aynı çiçekleri .
Yasemin,menekşe,papatya...
Koklardık bahar sevdalarında .
Bir gün güzel bir vazo aldık ,
En güzel çiçekleri içine koyduk ,
Sonra birden bir şey oldu
Havadan sudan nem kaptı !
Vazoyu yüzüme bakıp yere vurdu ..
Kırılma sesini kimse duymadı ,
Kimse bakmadı bu yana ,
Anlamadı kimse de zaten !
Biz bildik
Biz anladık
Biz duyduk.
Sonra pişman oldu ,
Çiçekleri yerden topladı ,
Vazonun çatlaklarını onardı,
Yapıştırdın bütün parçaları ...
Al dedi "Çiçekleri tekrar koy içine !"
Bak oldu !!
Kimse anlamadı yine "Ne güzel vazo!" ...
Kimse bilmedi kırıldığını ...
O düşünemedi neyi kırdığını !
Kalbim kırıldı kırk parça .
Ben bildim .
Ben anladım .
Ben duydum