Kırık Vazo Şiiri - Ahmet Ali Öztürk

Dün Küçüğümdün benim oysa
Bahçelerden çiçek çalan bana
Her sabah yüzüme tebessüm edip
Gözlerin… Varya gözlerin diyendin oysa

Aşk tek heceydi sende artık
Bende sonsuz bir nota çalarken içinde kaybolduğun…
Sen notaları değil aşkı çaldın…

Ne sevgi ne sadakat ne de bir özlem…
Tükendi gitti…
Bahçelerde güller çoğaldı
Üstüne boş Vazolar kırıldı kalpte

Kırık bir düş kaldı koynumda..
Üzülmem yasak
Gülsem paranoyalardayım sana göre
Ve ne yapsam olmadı işte

Geceleri zindan ettin gündüzlerimizi yakarak
Sonra çektin tetiği
Dolduranı sendin diyip
Alnımdan vurarak

Başımdan aşağı dökülürken hayat
Dönmüştü gözün
Ve öyle ki
Sebebi sensin diyecek kadar…

İsterdim kaybettiğin “seni” sana vermek
aramaktan vazgeçtiğin hayata inat.
Ve gözümde kalan son damla yaşla
Bahçelerden koparıp getirdiğin güller hatrına..
Unutma beni
Sakın unutma
içindeki çocuğu kaybettiğin gibi ama,
Bir gün gelecek anlatacak bulduğun çocuk beni sana…
Sana -seni bırakarak veda etmedi,
Vedalaştığı sen ben değildim çünkü diyecek…