Kırık Umutlar Şiiri - Yasemin Güven

Gecenin bir yarısında ben yine uykusuz ve yanlız
Konuşsam dinleyenim yok sussam anlayanım
Hayatın neresinden tutarsan tut hep bir yanı yıkık dökük
Tüm insanlar uykudayken ben yalnız geçen saatlerde

Benim küçücük hayallerim vardı umutlarım vardı
Bir fırtına çıktı yerle bir etti hayallerimi umutlarımı
Benim hiç çocukluğum olmadı mutlu geçen günüm
Ne zaman aynaya baksam gözlerimden yaşlar akardı

Kalbim çok yorgun gördüğü yaşadığı vefasızlıklara
Suçu neydi ki sevmek mi sadece sevdi önemsedi
Oysa kırılmaktan başka bir şey geçmedi eline
İnsan doğar büyür ölür meğer ben doğduğumda ölmüşüm

Kefenledim hayallerimi çocukluğumu umutlarımı
Cenaze namazı kıldırdım arkalarından onu hırpalayanlara
Bir gün bir ağırlık olursa kalbinizde benim ahımdır

Nereye baksam nereye gitsem aklımda fikrinde
Aklımda deli sorular cevabı olmayan sorular
Neden diyorum neden bu kadar kırılıp hırpalandım
Neden hiç sevilmedim her defasında ben sevdim ben
Yorulmuştum bitti bugün gömdüm her şeyi bir avuç toprağa