Kırık Umutlar Şiiri - Döndü Dülger

KIRIK UMUTLAR...
Ben hayallerimi hep tarağın kırık tarafıyla taradım.
Payıma yaşamak düşmedi,
Yağmur sularıyla yıkayarak, kurumaya bıraktım.
Derme çatma yüreğim daha fazla dayanamadı.
Düşlere sığınmakta boşuna bir çabaydı.
Yine olmaz dediğim sabahlar olacak,
Yine korna sesleri kulakları tırmalayacak,
Yine telaşla işe yetişmeye çalışan insanlar birbiriyle yarışacaktı.
Anladım ki hiçbir acı orda kalmıyor,
Hiçbir bekleyiş hayatı durdurmuyor.
Silkelenmem lazım, kalkmam lazım,
Su bekleyen menekşelerim var,
Okşanmayı bekleyen fesleğenlerim var.
Birazdan telefonum çalar,
Konuşmaktan kaçınsam da merak edenlerim beni arar.
Hayat acıya müsade etse de,
Şafak yine söküyor,
Zamanı durdurmak istesem de,
Gün ışığı pencereme yeniden göz kırpıyor.
Kundaklayıp gönül kuşunu,
Avutup içimde ki sevgiye muhtaç çocuğu,
Yeniden büyütmem lazım.
Gecenin gardiyanına teslim olmadan,
Gönlümde ki kırık umutlarıma papatyadan taçlar takmam lazım!....
Döndü Dülger