Kırık Tahta Masa Şiiri - İnayet Sulamaz

Yine yağıyor bu şehir,yine her yer ıslak,
Vedaların ıslattığı ipek mendil gibi Eylül
Gökyüzü karanlık sanki mavisini yitirmiş,
Yansımıyor artık yeryüzüne,
Bir şiir yanaşıyor kırık tahta masaya
O da yorulmuş ben gibi bitkin, kırgın,
Sanki sevdası tutuşmuş, harfleri yanıyor,
Yanan her bir harf noktalarından akıyor.
Hadi be şiirim Kimseye Kızma, kırılma.
Ah bir bilsen;
Bu kırık masa ne şiirleri misafir edip ağırladı
Ne yaralı yüreklere şiirler,öyküler yazdırdı
Yazdırdı da hepsi veda etmeden,çekip gitti,
Ah Sevgiyi arayan insanların Dünyası,
Hep mazide kalan anılara yetti karası,
Sevgiler artık ağır yaralı,gücü yetmez,
Mutluluk denilen o ülkeye götüremez,
Yorma artık kendini kalbi kırık şiirim,
Sen yine yanaş bu kırık tahta masaya
Bakarsın bir ak güvercin konar üstüne
Beraber söyleşir, ara sıra gülüşürsünüz,
Umutsuzluğa bir ağızdan sitem edersiniz,
Belki sabahına güneş açar gelir yanına
Tek tek harflerini öper, yaraların iyileşir,
Yine Harf harf mısra mısra dökülür sün
Yeniden şiir olursun bu şairine armağan.
Sahi sen biliyormusun?
Daha yazılmayan hangi şiirde,hangi öyküde
Hangi köşebaşında.hangi ağacın arkasında
Saklambaç oynayıp saklanıyor ki yüreğim.
Bitiyor artık mürekkebim yoruldu kalemim,
Yaşamadan,yazılmıyor ki hissettiklerim
Hasretliklerim, özlediklerim,beklediklerim
Çık gel artık aşkına,şiirlerin en güzel perisi,
Yazılmalı artık şairinin ilk ve son veda şiiri,
22.09.20016