28 Ağustos 2008 İstanbul
Özüm insanlığa direnir
Fakat yağmura direnmesin
Tutuk hayatımın gözü kan çanağı
Rayından çıkmış bu telaşlı kalabalığın
Karanlık sokakları aldı ayaklarımı
Arafta kalmış bütün umutlarım
Ölüm kokan dudaklarımın arasından sızıyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta