Kar yağıyordu kurak bahçelerimize
ve ben yine seni düşünüyordum.
Tek bir bakışın beni deli divane ederken,
beyaz kar kümelerinin arasında, sana bakmamaya çalışıyordum.
Fakat hepsi boşa çabaydı.
Biliyordum.
Beyaz örtünün arasında, ruhumu okşayan seni
görmemem imkansızdı.
Bakışlarımı kaçırmak veyahut susmak...
Benim tek çarem olur mu dersin?
Kanadı kırık bir serçe, üzerine gelen çığdan
kaçabilir mi dersin?
Kar yağıyordu kurak bahçelerimize.
Ve sen yeşeriyordun benim çölümde.
Kayıt Tarihi : 1.2.2022 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!