Kırık Sepet Şiiri - Murat Gezici

Ne bir his oldun içimde
Ne dilimde iki hece
Anne deyişlerimin arkasındaydın
Anladım ki sen bana hep uzaktın

Yıkılıp giden hayatlar içinde
Seni de kaybetmenin adıydı yalnızlık
Hep bir sessizlik vardı gidişinde
Ve acılar kaldı uykularımda yaranlık

Anne;
Diyemediğim gibi bakamadım da gözlerine
Sen bırakıp da giderken beni el eline,
Gitme dur derken kendi kendime
Öylece kalışlarım kim bilir kaç bin gece…

Kendimde bulamadığım hislerimi
Yalnızlıklarımla öğrendim yıllarca
Ve bir kordun yaktın hep içimi
Seni gördükçe ağladım gözyaşlarımda

Bir ekmek miydi fazla olan küçücük evimizde
Bir elma mıydı yarısı ısırılmış kırık sepetimde
Dönmezmiş geriye vadesi dolmadan gidenler,
Sensiz yaşam zormuş anne çocuk yüreğimde.

Elimden tutsaydın eğer bir şey istemezdim
Bir gülücük yeterdi ben ne dertler ezerdim.
Ne açtım ne açık ufak bir çocuktum.
Sonra yok oldun gittin de, ben bekledim durdum.

Hayat verse de nefesim abı hayatım sen idin
Koşup düştüğümde kanayan yaram idin
Sen gözlerimin içinde ruh, canımda can idin.
Nasıl oldu da beni öylece terk edip gittin…

Sen gizli gizli ağlardın
Hissederdim
Gideceğin belliydi
Ben sezerdim
Sen gidince karar verdim
Adil oldum.
Bıraktığın gibiydi her şey
Ardın sıra ben de
Kayboldum.

23 Ocak 2018