Hayat defterinin, bazı çok derin sayfaları vardır.
İzleri vardır... Hiç silinmeyen.
Kimi zaman içine gömdüklerindir.
Kimi zaman ise, diri diri gömüldüğündür, aslında
Dokunduğunda, ellerinin titreyişidir.
Okuduğunda, yüreğinin üşümesidir... O sayfalar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim