Kırık Sancı Şiiri - Raziye Aktaş

acını çıkarttım içimden
adınıysa dilimden
sana dair harfler yok artık lugatımda
bir öfke değil, intikam hiç değil
verilen sevgiye acıma hissi bu sadece..
...
zaman kavramını unutalı çok olmuştu,
ellerimden kopardığın kan kırmızı gülleri
toplayıp yerden bir bir, yanına geldiğimde..
en açılmamış yaseminlerin kokusunu
en taze halleriyle getirip önüne yığdığımdan bu yana
hangi arada, hangi derede kaldın da
uçurtmaların karşı koyamadığı
en sert rüzgarları da alıp koynuna
gelemedin dağlarıma..
dalından koparmadan kokladığınken
kaç çeşit çiçekten buket yaptın şimdilerde.
...
sana dair cümlelerim çıktı bir bir ağzımdan
duvarlara çarpıp düştüler yere teker teker
toplamak isterken yarısı kırık bir taşın üstünden
kanayan yaralarımla besler oldum toprağını..
kuruyan nehirlere akıtılmış gözyaşlarının
bir parça gün ışığına hasret karanlıklarından gelmekteydim
cebimde üç beş parça umutla
eh hırçın dalgaları yükleyipte sırtıma..
birikmiş kırıklıklarımı alıp arkama
en geçit vermez yolları katarak önüme
göğe uzanan ateşin en harlı yerinden
bir parça alıp avucuma
yer yer dağılmış hayallerle gelmekteydim..
...
yüreğinde taşıdığın beni de yanında sürükleyip
kendini bilmez sevdaların kucağına atarken kendini,
kol kanat gerdiğin sevgini de yanıma alıp
yükleyip tüm hayallerimi heybeme
göz gözü görmez karanlıkları devirip
sana gelmekteydim.