Kırık saat Şiiri - Dağlar Özügüç

Kırık saatler asılı kaldı
Duygu mabedinin duvarlarında
Zaman bile senden yana tavır koydu
Yokluğuna beş kala her şey durdu
Ama hiç tasa etme
Ben seni zaman ve mekandan münezzeh
Çoğul bir yalnızlıkta karşılıksız sevdim
Herkes gitti, yüreğimde bir tek sen kaldın
Eğer gitmek idiyse kaderin son kozu
Beni yarı yolda değil, kalbinde bırak
Çünkü ben adını kör karanlığa emanet ettim
Bir gün kaybolursan beni ışıktan bul diye
Çürüyen hayallerimin arasından
Seçip aldım en diri duygularımı
Ben küllerimden doğmayı öğrendim
Lakin bir yol bakarsan yeniden yanabilirim
Karanlıklar bazen huzurdur derler
Ancak dipsiz karanlıklar ödün vermez
Safasıda çok uzun sürmez