Kırık peymane. Şiiri - Vedat Korun

Saçılmış boş saifeye benzer hâim hayatım.
Mâh-rû ya göz yaşlarım gibi akar hayâlim.
Rân iken mahlede,şimdi râkidir helâlim.
Kalmadı günahım,hicâbım tükendi mecâlim.

Hak yolu menzil,Cemâl 'ine hakk oldu hâlim.
Nem kalmış ki yerde? ,harâmidir yolda kırıntım.
İrem bağ ne fâide,bir kırık peymâneyim.
Ma'şûkam perde-kâr ben içinde meyhâneyim.

İkbâlmiydi? ,hoş yaldızlı mebâni emelim.
Alam satam müncelî,şimdi boş kaldı elim.
Hakikat mürüvvetmiş anladı akl-ı selîm.
Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.

18-03-2007.
Hâim…çılgın
Mahrû…ay yüzlü
Rân…hükümran
Râki…boynu bükülmüş
Hicâb…ayıp,utanma
Menzil…konak
Cemâl…yüz
Hakk…oyma,kakma-sanatı
Harâmi…eşkiya,yol kesen
Peymane…kadeh
Mâ'şûka…asık olunan,güzel
Perde-kâr,,,perde açıp kapayan
Mebâni…yapılar,binalar
Müncelî…parlayan
Mülhak…ilave olmus,katılmıs
İkbâl…saadet
Vedat…seven,aşık,sevgili.