Kırık Pencere Şiiri - Hüseyin Cayıklı

sandıklardan çıkardığım resimler eskimiş.üzerlerinde sonbahara ait hatıralar var.bir film gelir aklıma biraz eski yitik zamanların anımsattığı kareler aklımdan geçer ben seni düşünürüm.kırık pencerelerden bakarım hayata.içimde çok eski zamanların savaşlarıyla yaşadığımız bir dünya kalır.krizli bir yaşantıdır bu.elimizde ne kalır daha ağırlaşmış bir kriz.yollarda kaybolan adam benim.göçmenliğim belkide kaybolmamdan kaynaklanır.isteyerek göç etmedim biryerden.zorunluluklar kriziydi yaşamam gereken.aşklarımda bir yerlerde hata yaptım.zorunlu terkettiler sevdiğim kadınlar.belkide ağır potansiyele sahip siyasi mahkumdum sürgüne bırakıldı hayatım.kırık pencerelerden bakarken rastladım sana.önce üstüme gelen felaket olarak sandım seni.pencerelerim kilitli kapılarım kördü açılmayacaktı hiçbiri sana.kırık pencereden girdin içeri hiç belmediğim bir hırsız gibiydin içeride ne varsa aldın.sucum neydi