Can penceremi,ölümdü korkusuzca kıran
Ayrılıktı arkamdan durmadan hıçkıran
Soramıyordu kimse hesap,isterdi cesaret
Kimine saltanattı, kimine de esaret
Hayatı seyrederken bu pencereden
Geçmiştim, bilmem kaç cendereden
Unuttuğum anlardı pencerimi silmeyi
O zaman hak ediyordum nefesten kesilmeyi
Nice yağmur,kar,dolu penceremi tıkladı
Şu nefsim, beni koltuk altımdan gıdıkladı
Önce bir tül çekildi,korunmak için güneşten
Bahaneydi tabii,geçiyordum bir süreçten
Hakikatlar sıvanmıştı birer birer tül ile
Karanlığa alışmadan,son perde indi bile bile..
Kayıt Tarihi : 6.5.2006 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!