Kırık ney Şiiri - Ömer Lütfü Kalender 2

KIRIK NEY
Kapılar kapalı ,kilit paslanmış,
Bütün anılar toza yaslanmış,
Kim bilir yıllar önce ne hesaplanmış
Bağrıma ateşi , yakan utansın.
Beni bu hallere koyan utansın...

Bir elim koynumda ,bir elim bomboş
İçimde ruhum dünyamla sarhoş
Dost dedikleri gizli bir berduş
Berduşu dost sayan insan utansın.
Halimi sormayan beşer utansın...

Muhabbet edecek kimsem kalmadı,
Tüm yakınımı zalimler aldı,
Beni de sıladan gurbete saldı,
Gurbete yollayıp, salan utansın.
Ardımdan el çırpıp kalan utansın...

Merdiven basamağında ayak izi yok,
Hatıralar silinmiş, nefesim boğuk,
İçim ateşten nar, ruhumsa soğuk,
Beni nara salan kader utansın
Bizi dara koyan kader utansın

Vefasız elinde bir kadeh meyim
Alem-i devran da bir kırık ney ' im
Gurbet ellerde ben kimim ,neyim
Beni gurbete salan beşer utansın.
Beni hasrete salan kader utansın.

Kalenderce.

Ömer Lütfü Kalender