Kırık Mızrak Şiiri - Bilal Yavuz

Kırıldı mızrak su sesiyle
Dağları okşayan rüzgârın tesiri
İçimde gül bahçesiyle yoğrulan
Kırıldı ses
Hicri 1400 yerinden
Ellerinden
Ayrılmak ne kor!
Özlüyorum
Çocukluk ahengimi
Gel özdeşleştir saflığımla
Beni
Bir sen anlarsın

Disipline bir adam
Olamadım hiç
Omurgama yükledikleri sinir
Kendilerineydi aslında
Hiç ata binmedim
Kentte hep araba farları
Bir yanıp üç sönen

Orada
Kuşlar ve çocuklar kardeş
Karbondioksit yok kadar az
Tertemiz hava akımı
Şimdi şaşkınım
Bir saat kadar tersine
İşliyorum
Kırılıyorum
Beni bir sen anlarsın