Kırık Kulp Şiiri - Mertcan Güner

Bazı günler eve gelmiyorum
İş çıkışında fincanımla oturuyorum
Kahve için değil
Eşlik etsin diye bana
Boş bir fincan
İçi dolar diye
Rutinim bu aslında
Seninle aldığım sırt çantamda
Nerdeysem yanımda
Bazen sahilde uzanırken
Bazen de apartman merdiveninde
Beni en çok o teselli ediyor yokluğunda
Anlatınca mahvoluşumu
Dinlemiyor kimse ama
Koyduğum yerde sessizce duruyor
O kadar uzun şahit oluyor ki bana
Bazen teşekkür ediyorum
Öpüyorum kulpundan
Aslında hiç bitmesin istiyorum
İyi olmuyorum ardından
Şimdilerde fincanıma bişey olursa ne yaparım
Düşüncesi
Hep var olan ama
Kendime hatırlatamadığım o duygu
Benden tek şey götürdü
Herşeyim olan seni
Ağlıyorum bazen
Fincanı yanağıma yaslayıp
Neden böyle yaptığımı anlarsın sen
Dibine dolmuyor akıttıklarım
Aydınlanmayan havaya buharlaşıyor
Tenimden
Bu kadarı fazla diyor fincan
Onuda çok sıkıyorum
Hemen işlemeli bir altık koyuyorum
Oturduğu yere
Yalnız kalmasın diye
Onunda oluyor böyle zamanları
Benim her zaman olan
Anlıyorum ki
Ben bir kulp olamadım
Hayatımın en güzel fincanına