Kırık Kredi Kartları Şiiri - Furkan Kar

babalar günü bugün
elimde kırık bir kalem
masamda kredi kartları duruyor
tıpkı babam gibi
üstü karalanmış
içi boş, yığın dolusu para
hatırlamıyorum o "iyi" günleri
sarılamadım senin kollarına
hissedemedim kirli sakallarını kucağındayken
bana öğrettiklerin silik hafızamda
bir kez bile oturtmadın beni sol ön koltuğa
tartışmalar süregelirdi hep
kirli bir takvimde tokat izleri
yirmibeş Eylül iki sıfır sıfır dokuz
ya da yirmi Ekim iki sıfır sıfır dokuz
1 ay geç doğmuşum devlete göre
varlığımı bile 1 ay sonra farkettirdin herkese
babam demedim sana bir kez olsun
haketmedin bunu / kahrolsun
sana verebileceğim tek hediye yanağım
severdin tokat atmayı
saçlarımdan tutup sürüklemeyi
biliyordum sinirli olduğunu her zaman
ama yanımda olduğunu hissetmiyorum
karşı da mısın yoksa yanımda mısın baba
bir işaret ver bana
gözyaşlarımı sil mehtapta
melekleri savurma omzumdan bu sefer
meleklere dokunma
onlar Allah'ın hediyesi baba
Allah'ın hediyesi
sarsma bedenimi
yoksa Allah bile terk etti beni diyeceğim
Allah bile terk etti beni
bir çiziği daha kaldırmaz kollarım
bir tokadı daha kaldırmaz al yanağım
seneye görüşürüz baba
bir şeyler değişir umarım