Kırık Kiremit Şiiri - Altan İlhan Arslan

Öyle; efeler gibi Teke dağı'nın
Dolanır yamaçlarını sanki bir ulu!
O ki kopup düşmüş Kaf dağının
Kudretli, yenilmez büyük Simurg'u.
Ben bilirim! Çekilen köşelere
Geceden saklı gölgelerin altında uyuyan
O, han diye sığındığı viraneyi!
Kaç gizli saklıdır döktüğü eyvallah
Kan tüküren ciğerin, o nem sarmış
İçinde çürüyen meşrep kapısını.
Yine kararmış göğün kibri, yüzü asık
Bilesin!
Her dem de olduğu kadar kıymetlisi
İncileri tel tel dökmekten usanmış
Nefret saçıyor, sanki kustuğu katran!
Her yerden sızıyor yüreğine
Çatı delinmiş ve bütün kiremitlerin kırık.
Yine sen, değişmez adımların
İzlerini bırak! Yollar, unutmasın seni.
Değmesin yüzün, hep mağrur kal!
Eğlendiğin acıları kimse bilmesin.
Sana biçilmezmiş gibi bir kefen
Hiç öksürme! Avuçların kan görmesin.
Kiremitlerin kırık! Göçmüş içine bir dünya
Sen! ... Kaf dağının o büyük Simurg'u
Bu dünyanın bildiği en büyük yalan
İşte o ben! ...
Gidiyorum, sessizce mezarıma yakın.