Karanlık beyaz giysilerini giyerek gelir
Baykuş gözlerinde kana bulanır güneş
Yamalı bir mutluluğa öykünür gölgeler
Düşer kurak toprağa hüzün bulutları
Kirlenmiş dünyanın pasından
Kıyama durur kötülükler önünde
Yürüdüğün her sokak lâmbası söner
Gözlerinden loş sarnıçlar geçer
Yüreğinde hıçkırıklara boğulur yaşam.
Düştüğün girdaplarda yalnızlığın sesi
Sen bu âlemin kanadı kırık serçesi
Canından bir parça konar ellerine
Çöker tüm benliğiyle yüreğine
Sana ayrılan zamana isyandır kader
İçindeki sevdaları küsüp terkeden
Tanrı' nın çizdiği yolda tek başına
Bir yalnızlıktır aslında boşlukta giden
Sen hep o ışığı yakamozun içinde aradın
Ruhunda hiç dinmedi fırtınası denizlerin
Yorgun bedeninde demlendi elemler
Güneşi ummana göz kırparken izledin
Hüzünlerin çöktüğü ufuk çizgisinde
Doğacak ışığı bekledin...
Sabır bir tesbih imamesinde asılı kaldı
'Lâhavle' si tükendi kırık yaşamın
Gönlünde sevgi derinlere düşmüş bir yârdı
Bir mucizenin elleri zorlukla çıkardı
Zulmün yokettiği yürek küllerinden
Ölümsüz bir aşkın meşalesini yaktı...
Ahmet TIĞLI 3.7.2008 (Sevgi Merdivenleri)
Ahmet TığlıKayıt Tarihi : 19.7.2008 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçekten çok güzel bir şiir okudum.Teşekkür ederim.Yalnız final dizelerini okuyunca,şiirin adında kadere iftira etmişsiniz ibi geldi bana...Kutlarım hem güzel şiirinizi,hem de meş'alenizi...İnşallah hi,ç sönmesin derim.Saygılarımla,
Ünal Breşikerse
Işık ve sevgi eksik olmasın.
Tebrikler efendim,tam puan sunuyorum
Saygılarımla
Ayşe
TÜM YORUMLAR (4)