Kırık Kanat Şiiri - Erdem Bozkurt

Bir güvercin vardı, rengi ak,
Gagasında sevda türküsü vardı.
Rüzgara inat kanat çırparak;
Ufuklar benim der gibi uçardı.

Bir de çiçek vardı, yaprakları kan pıhtısı
Bir gün solar öbür gün açardı.
Hayali; güvercinde kalp çarpıntısı,
Koklamak istese, ciğerini yakardı.

Enginlerden kopan merhametsiz tufan
Baharın ortasında meltemi esir aldı.
Güneş karardı,durdu zaman,
Kurudu toprak, ufuklar daraldı...

Kırıldı kanadı güvercinin,
Kendi yurdunda öksüz kaldı.
Döküldü yaprakları çiçeğin,
Soldu rengi, gözleri kapandı.

Şah-ı Kelâm