Kırık kalplerin sesi Şiiri - Rüstem Badı ...

Kırık dökük bir sokakta yürür gibi,
Her adımda biraz daha batıyor ayaklarım,
Yollar taş, diken; umutlar kül olmuş,
Bir ateş yaktım içimde, duman bile yok.

Gökyüzü kara, yıldızlar küsmüş geceye,
Sessizliğin ortasında bir yalnızlık türküsü,
Kalbimde yankılanıyor, duyuyor musun?
Her notasında biraz daha eksiliyor hayat benden.

Ah, bu dünya! Nasıl da acımasız,
Sevdaları dikenle süslüyor,
Bir gül kokladım, elime battı her yaprağı,
Vazgeçemedim bu acıdan, alıştım belki de.

Gözyaşlarım sel olmuş akar içime,
Gören yok, duyan yok,
Kırık kalbim bir mezar taşı gibi ağır,
Taşıyamıyorum artık bu yükü, çökerken dizlerim.

Bir fırtına vurdu, sürükledi beni uzaklara,
Kaderin karanlık elleriyle savruldum,
Her köşede bir acı, her adımda bir yara,
Kaçsam bile, hep aynı yere varırım.

Bazen diyorum, belki de böyle olmalıydı,
Acı bir melodinin notasıyım ben,
Yitirilmiş sevdanın, unutulmuş hayallerin şarkısı,
Kim dinler ki? Kim duyar bu acıyı?

Dünya döner, biz yerimizde sayarız,
Kırık hayallerle dolu bir hayat yaşarız,
Her nefeste biraz daha uzaklaşırız kendimizden,
Bir çıkmaz sokakta kaybolmuş gibi, sonsuza dek.

Ah, bu acı! Arabesk bir şarkı gibi,
Biter mi sanıyorsun? Bitmez dostum,
Her seferinde yeniden başlar,
Hep aynı yerden yaralanırız, sanki hiç iyileşmemişiz gibi.