Kırık Kalpler Ve Şarap

Bedenim ve ruhum
kendi savaşını bitirebilir
ve yalnızca aşk kazanır o zaman,
bak bu şiirimi söylüyorum sana
sesizce dinle beni..

Bugün çok içtim ve sarhoşum
ne olur kızma bana anneciğim,
ben bir kızı sevdim;
böylesine mavi bir gecede
öylesine yıldızlı bir gecede.

Bedeni ve ruhu birleştirebilen
mutlu olur sonsuza dek,
oysa kırıp kalpler ve şarap
hiç ama hiç iyileşmeyecek
zamanın tozu, bir yara gibi.

Bugün çok içtim ve sarhoşum
artık uzun uzun susacağım,
sözler söylemeyeceğim sana,
böylesine mavi bir gecede
yosundan saçlarında, zamanın tozu.

Ne olur kızma bana anneciğim,
ben kalbi olmayan birine aşığım.
bedenim ve ruhum bu savaşı
kazanamayacak bir kaybeden
olarak yaşayacağım kıtalarda
ağaran saçlarımda, zamanın tozu.

Angelopoulos’un melekleri
bir masal yalnızca, yıpranmış
yüzlerde yakaladığım hüzün,
benim en çok sevdiğim kelime
hüzünün melekleri var gözlerimde.

Sonsuzluk ve birgün, puslu
manzaralarda geçtim Sibirya
kırlarında yolculuk... sis...
pusula... ağaç.. ve yine puslu
Sossuzlukta Ulyssesin bakışları.

Kazanmayacak bir kaybeden
ve ‘zarla da dönmeyecek şans’
ağaran saçlarımda, zamanın tozu
hüzünün melekleri var gözlerimde.