Kırık Kalpler Sokağı

Kırık kalpler sokağının güneşi yoktur
Bilmez orda yaşayanlar
Gün nasıl doğar nasıl batar
Güneş nasıl yakar
Sol yanlarında hep bir ağrı
Kıvrandırır durur gece ayazları
İstilacıdır hüzünleri her bir köşesini
Nöbet tutmaktadır
Akla zarar intikam cengaverleri
Her kuşluk vakti evlerden ah sesleri yankılanır
Sular bile bendlerini yıkar şahlanır
Küsmüştür kalp kalbe
Yoktur hiçbir hal çaresi tabibte
Kara gece gibi karanlıktır
Sakinlerinin yüzleri
Ağarmaz ki görmemişler güneşi
Dertlerden gark olmuş ciğerleri
Sevgi ekmişler zamanında tarlalarına
Tek hasatları gözyaşları dualarında
Kayan yıldızları terk etmiş gitmiş
Dilekleri bile dillerinde pelesenk edilmiş
Küstüm çiçekleri bahçelerin de kök vermiş
Gülleri ahuzarla boynunu bükmüş
Vefasız bülbül,çoktan bir başka güle düşmüş
Dilleri lal olmuş konuşmaz
Acıdan kabuk bağlamış yürekleri susmaz
Yıldız yıldız aklar düşer saçlara
Tıkanır yutkunamaz
Kimi hicran yarası çeker
Kimi sevdiğini bekler
Kimi anasına yanar
Kimi kınalı kuzusuna
Kimide yurduna gelen zarara
Vardır bu sokakta herkesin bir derdi
Kılıç gibi en derinden kesici