Kırılan bir kalbi, koparılmış bir papatyaya benzetirim , defalarca kırılmış küçük kalbimi ancak böyle ifade edebilirim, başka türlü nasıl anlatılır bilmiyorum.
Kırmakta kolay koparmakta,
Koparılan papatya'yı birdaha ekemezsin
Kırdığın kalbi birdaha onaramazsın
Papatya solar, gönül incinir
Tüm bağlar hayattan kesilir
Sessiz sessiz geçersin bir kenara
ağlar çığlıklara boğulursun ama;
Kimseler göremez duyamaz seni.
İçin Savaş alanına döner, kıyamete döner
İçinde inşa ettiğin o güzel duyguların birer birer yıkılışını hissedersin
Gönül acıyı haykırırda kimseler duyamaz seni
Minnet beklediklerin, dünyanı zindana çevirir
Merhem olur dediklerin, daha çok deşer
Sonra bir bakarsın yalnızsın, kimsesizsin
bir sen varsın birsen.
Kayıt Tarihi : 7.11.2020 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!