el kırık kalp kırık kalem kırık
gönül hayli bir kırık.
ağlıyor gözler
mehtabın doğduğu gece
ben dertleştim yıldızlarla rüzgar ılık esince.
dağları aşamadım
dertlerimi yazdım duvarlara
güneş bana ben güneşe küskün
yine canlandı anılar kalpte sızı
duyamadım kalp atışlarımı.
sırdaşım oldu yıldızlar
hüznümü doladım içime
karanlıktı dötyanım yazamadım adını
kalem bana küskün ben kaleme.
ümidim vardı belkide son nefesimdin
buğulu baksada gözler
gökte yıldız hep aynı yıldız
anlatır her şeyi usulca kayboluşlar.
uzaklarda sesin gelir
masal düştü içime
vuslatı beklemem yakarım kağıt ile kalemi
kalp kırık ise neylerim deniz ile deryayı...
Hüseyin YANMAZ
06/02/2012
Kayıt Tarihi : 15.2.2012 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!