Kırık Kalp ve Can Parçaları

Kalbime taş attın sandın
Taş değildi
Kendi yalanına kendin kandın...

Önündekini “gelecek” gibi hissetmek
“geçmiş”in özlemimi kurşun gibidir?
Yoksa o “gelecek” elinde midir?
“şimdi” çoktan tetiğe bastı...

Çiçekler mi?
Onların bile bin bir türlü hâli var
Her mevsime hükmettiklerini zannederler
Ama mevsimlerin hüküm sürdüğü yerde
Toprak olmadan güneş onlar gibi solar...

Teklik mi? Yalnızlık mı?
Dünya mısın yoksa kartal mı?
Göklerin efendisi olmuş
Güneşin karasında bulutlara kaybolmuş...

Evet, yalnızım
Mutluyum, huzurluyum
Karanlıkla seviştiğimde
Işık oğlum olup yaramazlık yaptığında
Onu aramak için insanların arasına karıştığımda
Onların ezikliğinde
Huysuzum ve O’nsuzum...