Kırık Kalp Sendromu Şiiri - Hakan Gezik

Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce.
Daha az uyuyorum mesela
Tek öğünle yetiniyorum.
Kıyafetlerimi dahi özensiz seçiyorum.
Saçlarımı taramadan sokağa çıkıyorum.
Kalbim ritmi değişti yokluğunda.

Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce.
Denizler, göller, güneşli havalar, bülbüller.
Kırık kalp sendromu diyor doktorlar
O bile tek başına pek bir şey ifade etmiyor.

Siyah beyaz bir televizyon gibi dünya
Sahi ne değersizmişim!
Eski bir dükkan,
Miadı dolmuş onlarca televizyon
O televizyonların üzerinde eğreti duran
Mavi bir korumalık.
O korumalığın üzerinde fark edilmeyen ufak bir çizik,
Bilmem belki de bir nokta.

Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce
Sokak lambalarının aydınlatmadığı yollarda yürüyorum.
Oturmadığın banklarda,
Henüz açmamış çiçeklerle dertleşiyorum.

Dedim ya hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce
Doktorum kırık kalp sendromu teşhisi koydu geçenlerde
Ötekiler onayladılar onu bakışlarıyla
Güldüm.
Sahi kırılmadık yer mi kaldı kalpte!

Elimde solgun çehreli
Narin, zavallı bir papatya.
Seviyor, sevmiyor
Seviyor, sevmiyor
Her defasında sevmiyor çıkıyor fallarda.
Özür dilerim papatya kırdım seni de.
Fallardan medet umdum.
Nefsime uyup
Kolunu, kanadını kırdım.
Ha sahi papatyaları ne çok sevdiğini unuttum!
Yüzüne karşı söylemeye utandım.
Yine kağıda kaleme sarıldım.